www.kgbbastion.fora.pl

Amano

Tylos. Piękna, żyzna kraina nad morzem Białym. Rozległe niziny pokryte szachownicą pól uprawnych ciągną się pasem wzdłuż wybrzeża aż do Agaryjskiej granicy.

Płodność gleb Tylosu jest legendarna. Tutejsi rachmistrze każdego roku wykazują kolejny rekord wielkości plonów. Ponad pół wieku temu nie umknęło to uwadze pobliskiej Agarii. Odpowiedzialni za front wojny z Valdorem i ciemnością, Agaryjczycy nie byli zadowoleni z konieczności ciągłego negocjowania dostaw żywności dla swoich żołnierzy, postanowili więc rozwiązać sprawę raz na zawsze. Od tamtej pory Tylos znajduje się pod agaryjską okupacją, a wozy wypełnione zbożem sunęły nieprzerwanym strumieniem za zachodnią granicę, ku chwale Jedynego i na zgubę deviria.

Ale do czasu. Tylosi kochają swój kraj i wiele razy próbowali już oswobodzić się spod jarzma. Aż zeszłej wiosny prawie połowę kraju ogarnęło zorganizowane powstanie pod sztandarem Hrabiego Vincenta de Parrier. "Parrierowcy" nie tylko wstrzymali dostawy własnej żywności dla frontu agaryjskiego, ale zarekwirowali na użytek swojego powstania broń przeznaczoną na wojnę z Valdorem, w tym kilkanaście 20-funtowych dział przysłanych przez samego papieża. Wieść niesie Katrina (papiestwo) sprowokowana tym afrontem oddelegowała w okolice Tylosu cześć swej legendarnej floty..

Tymczasem zbliża się zima. Wojska Agarii mobilizują się do zadania decydującego ciosu rebeliantom zanim bohaterowie z frontu Valdorskiego zostaną zmuszeni do jedzenia własnych koni. Państwa sojuszu, rozpoznając powagę sytuacji, wspierają Agaryjczyków jak mogą - wysyłają żołnierzy, broń i oficerską kadrę. Nikt nie chce ryzykować ustąpienia bastionów Agarii przed naporem sił ciemności z powodu samolubnego i bezbożnego uporu Tylosu.

Nadchodzi kolejna wojna. Do Treviru, dużego portowego miasta niedaleko ziem opanowanych przez rebelię wpływa niewielka brygantyna z trzema oficerami na pokładzie...

spd

Caballero Felix di Zolla (1 Cool

Odkąd pamiętałem, zawsze mieliśmy na pieńku z rodem Marccizio. Mam starszego o 12 lat brata Jesusa (czyt. Hesusa). Po burzliwym konflikcie (do tej pory nie jestem pewien o co w zasadzie poszło) moi rodzice zostali zamordowani. Wraz z bratem postanowiliśmy się zemścić. Miałem wtedy 8 lat. Wszystko co w tej chwili umiem zawdzięczam właśnie Jesusowi. Od tamtej pory traktowałem go jak ojca i byłem na każde jego polecenie. Gdy skończyłem 12 lat podarował mi rodowy rapier (Zollinex). Nasza zemsta ziściła się gdy skończyłem 14 lat. Jesus zabił całą linię męską rodu Marccizio pozostawiając mi jedynie 18-letniego Marcusa, któremu poderżnąłem gardło pierwszym ciosem rapiera w pojedynku. Pół roku później brat oznajmił, że wyrusza na front walczyć z siłami ciemności, a ja zostałem skazany na samodzielność. Radziłem sobie najlepiej jak umiałem. Jako, że mój brat był znany w mieście nie było trudno o zarobek u Benazzi’ch. Nająłem się jako „ochraniarz” ich 13-letniej wtedy córki Marii. Bywało nawet, że musiałem u nich nocować mimo, że mój rodowy dom stał wtedy pusty. Przez ten czas wiele razy musiałem dobywać swojego rapiera widząc złośliwe i szydercze uśmiechy rabusiów, jednak ich uśmiech zawsze gasł wraz z rapierem bądź nożem wbitym pod żebra. Brat pisał do mnie co miesiąc i pewnego razu oznajmił, że wraca do miasta. Ta nowina niezmiernie mnie ucieszyła. Jesus wrócił bardzo odmieniony. Dwuletnie wojenne doświadczenie wyraźnie się na nim odbiło , tak jakby przybyło mu co najmniej 10 lat. W następne półtora roku pomimo niezaniedbywania treningu z Jesusem dalej służyłem u Benazzi’ch, zakochując się w Marii. W końcu nadszedł czas na powrót na front. Brat powiedział, że do dla mnie okazja na ucieczkę z tego dzikiego kraju, a 16 lat to odpowiedni wiek dla żołnierza. Musiałem wybrać: wojsko czy miłość. Dla 16-latka wybór był prosty. Na wojnie z siłami ciemności musiałem się nauczyć lepiej jeździć konno i strzelać z pistoletów, choć moimi głównymi zadaniami były zwiady. Po dwóch latach Jesus dostał rozkaz wyjazdu do walki z buntownikami z Tylosu, po kolejnych trzech miesiącach ja także..

Cycu

Ku chwale Jedynego!

Nadszedł czas gdy moge przywdziać zbroję, dobyć skarbu mojej rodziny, miecza dwuręcznego przekazywanego z pokolenia na pokolenie, z ojca na syna, miecz który od wieków zabija deviria jak i heretyków i wszystkich tych któży kwestionują JEDYNEGO, nazwanego przez przodków Łowca Wiedźm.

SPRAWIEDLIWY obdarzył mnie wielką łaską, powołał mnie na swojego sługę, abym mógł walczyc w Jego imię i niszczyć wszelką ciemność a nie ulegne się jej, gdyż On jest ze mną. Mój szanowny Ojciec, za życia zwykł mawiać: " Synu, Jedyny był, jest i bęldzie z Toba zawsze, tylko czekaj na jego słowo". Na łożu śmierci powiedział: " Idź i służ Jemu, a miałem wtedy 15 lat, a Wy moje córki, módlcie sie za brata waszego, wyczekując jego chwalebnego powrotu, aby był niezłomny w działaniach i rozpalał ognień wszędzie tam gdzie jest ciemność aż każda ziemnia będzie wolna od zła i ciemności.

Teraz mam 25 lat, za mną hektolitry przelanej czarnej krwi demonów i spalonych ciał heretyków, wróciłem do domu, by spotkac sie z moimi ukochanymi siostrami ale przede wszystkim by wyruszyć spowrotem do walki z wrogami kościoła i ludzi, by niszczyć ciemnosc, gdyż Jedyny wzywa...
Dzięki Jedynemu i nieustannym modlitwom moich sióstr wróce tryumfalnie do domu, niosąc ogień, który pali zło a rozjasnia dusze.

Drzyjcie demony i ich pomiocie, sluga Pana nadchodzi by was swietym orezem w imie Jego niszczyc. Nie powstrzyma mnie zadna wasza moc, zaden czar, zadne kuszenie i zadna bron, bo On Jest ze mna.
Kara i cały swiat beda wolne od tej skazy, poniewaz my sludzy Jego zyjemy i dzieki Niemy walczymy, przez wszystkie wieki wieków...

TOU

STATEK PŁYNĄCY DO TYLOSU - NOC

Amen! - zakończył kapelański wywód pochodzący z Bardanii Herman Schwanzberg, rozlewając przy tym czwartą butelkę rumu w połowie do kubków, a w połowie, z racji tego, że zobowiązywały go do tego nazwisko i rude włosy, na stół. Nie przejęty swoją „celnością” powiedział mocno podpitym głosem:
- Jesteście panowie bardzo wylewni, w przeciwieństwie do mnie. Herman podniósł kubek z ławy zalanej rumem i opróżnił od razu połowę.
- Ale skoro mamy z Helgą płynąć razem z wami płynąć dość długo tą łajbą a potem zginąć ratując świat to coś o sobie wypada jednak powiedzieć. A więc, ja jestem muszkieterem. Szczególnie dobrze strzelam z broni długolufowej. Herman opróżnił kubek do dna. - Helga może to potwierdzić. - Herman ryknął ze śmiechu, klepnął Helgę w pulchną pupę aż ta -podskoczyła i również zaczęła się głośno śmiać.
- Jesteś strzelcem wyborowym. - odpowiedziała Helga zaśmiewając się na cały statek, a zamiast do gardła wylała rum na wylewające się z pod bluzki cycki.
- Masz problemy z celnością! W sumie ja też mogłem wyjść z wprawy. Powinienem potrenować przed wojną - powiedział Herman.
- Sprawdzić Twoją lufę? - spytała Helga.

Amano

Inspiracja scenariusza, polecam się zapoznać Smile

: http://www.youtube.com/watch?v=L-gvj_ZkCY0

Jako że jesteśmy na wojnie i dobrze byłoby mieć możliwość rozlania trochę krwi bez rwania z głowy włosów ze względu na skomplikowane zasady walki, zaadaptowałem mechanikę Monastyru na nasze potrzeby, wyrzucając punkty przewagi. Nadal jest dość złożona, ale myślę że do ogarnięcia. Oto wyniki mojej pracy:

Prostsze prawdziwe starcie

1. Rzut 3k20
2. Ustalenie inicjatywy
3. Deklarowanie Akcji szermierczych

Ad 1.

Obaj walczący rzucają 3k20, wyniki nie są jawne.

Ad 2.

Obaj w sekrecie wybierają spośród tych trzech kość inicjatywy i do wyniku dodają akcję „Kroki”. Uzyskana wartość określa inicjatywę na początku walki. Wygraną inicjatywę można oddać przeciwnikowi. Ten krok jest pomijany w następnych turach.

Ad 3.

Pozostają dwie kości, których użyć trzeba do wykonania akcji szermierczych. Walczący posiadający inicjatywę (o ile nie oddał jej przeciwnikowi) deklaruje akcję jako pierwszy, następnie obrońca deklaruje jaką akcją się broni. Obaj gracze wybierają w sekrecie kość, której użyją i modyfikują ją o wartość odpowiedniej akcji szermierczej. Wyższy wynik wygrywa i aplikuje odpowiednie dla akcji konsekwencje (trafienie, unik, nędzna śmierć itd.) Kiedy obojgu pojedynkowiczom skończą się kości, kończy się tura. W każdej następnej gracze maja do dyspozycji pełne 3k20, ze względu na to że krok ustalania inicjatywy jest pomijany.

Dystans:

Daleki – Broń drzewcowa, pistolety, muszkiety. Przeciwników dzieli 4 lub 5 metrów
Bliski – rapiery, miecze, topory, pistolety. Domyślny dystans w walce, 1 do 3 metrów.
Zwarcie – noże, pistolety, pięści i zęby. Mniej niż 1 metr.

Ciężar Broni:

Lekkie (rapier, szpada) Przebicie pancerza 0
Ciężkie (miecz, pałasz, szabla) Przebicie pancerza 1
Bardzo ciężkie (topór, miecz oburęczny). Przebicie pancerza 2. Każda akcja szermiercza wykonana tą bronią ma wartość zmniejszona o 2

Wpływa na zasłony – parowanie ciosu zadanego bronią cięższą o jeden stopień nie neguje ataku, lecz zmniejsza obrażenia o jeden stopień. Zasłona stawiana przeciw ciosowi bronią cięższą o dwa stopnie jest nieskuteczna.

Akcje szermiercze:

RUCH

• Kroki – Dodawane do kości inicjatywy
• Unik – Udany anuluje atak przeciwnika. Jeśli jest lepszy o 4 lub więcej punktów, pozwala przejąć inicjatywę i skrócić dystans o jeden poziom (opcjonalnie)
• Odskok – Rozpaczliwy unik. Działa identycznie, ale redukuje jedną z pozostałych kości o 4 punkty i nie pozwala przejąc inicjatywy (wybija z rytmu).

RAPIER ATAK

• Pchnięcie zwykłe – zadaje ciężkie rany jeśli wymierzone jest w korpus, lekkie w kończyny. Ta wartość odpowiada też za cięcie z nadgarstka, które zadaje zawsze lekkie rany.
• Pchnięcie ze zwodem – Obniża wynik obrony przeciwnika o wartość zasłony atakującego. Można wykonać raz w turze.
• Wypad – Ryzykowne pchnięcie zadające rany o poziom wyższe (śmiertelne na korpus, ciężkie na kończyny). Redukuje wartość jednej z pozostałych kości o 4 punkty.
• Zbicie – odtrąca na bok broń przeciwnika, pozwalając się do niego zbliżyć. Udane zbicie pozwala skrócić dystans o jeden poziom.

RAPIER OBRONA

• Zasłona – podstawowe parowanie. Jeśli jego wynik jest o 8 lepszy od ataku przeciwnika, pozwala przejąć inicjatywę i skrócić dystans o jeden poziom (opcjonalnie)
• Riposta – szybkie parowanie i kontratak. Udana riposta pozwala obrońcy na wykonanie jednego ataku na normalnych zasadach. Po jego rozliczeniu inicjatywa wraca do poprzedniego właściciela.
• Wyprzedzenie – Udane wyprzedzenie zadaje atakującemu trafienie (pchnięcie, lekka rana), zanim zdąży doprowadzić swój atak do końca. Remis oznacza trafienie wzajemne.

BROŃ BITEWNA ATAK

• Cięcie zwykłe – zadaje lekka ranę
• Cięcie z zamachu – powolne i potężne, zadaje ciężką ranę
• Zbicie – jak przy rapierze

BROŃ BITEWNA OBRONA

• Zasłona – jak przy rapierze
• Odbicie – jak „Zasłona”, tylko neguje zasady ciężaru broni
• Wyprzedzenie – jak przy rapierze.

ZWARCIE

• Atak – Pięści, kolana, kosz rapiera – lekka rana. Strzał z pistoletu – ciężka rana.
• Obrona - o 6 punktów lepsza niż atak pozwala przejąć inicjatywę.

Cycu

Wygląda logicznie i fakt prościej Smile

. Mam 2 pytanka.

1. bijąc 2rakiem rzucając na kości do ataku np. 16 mam w rzeczywistości 14?
2. Jak się licza punkty pancerza ? ile PP daje np. kolczuga a ile pełna płytka?

spd

jak dla mnie wszystko jasne, mysle ze co do pytania o Punkty Pancerza dowiemy sie na graniu.

Amano

Pancerze

Pancerz lekki (skórzany) - 1 punkt pancerza
Pancerz ciężki (kolczuga, blacha) 2 punkty pancerza

Trafiony rzuca test pancerza. Jeśli na k20 wypadnie tyle samo lub mniej niż wynosi jego pokrycie, obrażenia są redukowane jak wyżej.

Pokrycie:
Korpus - 5
Ręce - 5
Nogi - 5
Głowa - 4
Tarcza - 5

Niektóre bronie modyfikują pokrycie pancerza - łatwiej lub trudniej trafić w niechronione miejsce. Są to:

Rapier - pokrycie -10
Miecz (w tym kordy, pałasze itd.) - pokrycie -5
Broń strzelecka - Pokrycie +5

Za każde kompletne 5 punktów pokrycia dodaje się 0,5 (lekki) lub 1 (ciężki) poziom trudności do wszystkich testów na jakie pancerz wpływa.

TOU

Ok, zasady są zrozumiałe. Jeszcze sobie tabelkę muszę uzupełnić. Jakbym miał jakieś wątpliwości, to się spytam.

Amano

Martwa chwała, rozdział drugi

„Zwycięskie piersi obciążą ordery
I wstęgi spłyną z ramion sytych chwały!
Ci co polegli idą w bohatery,
Ci co przeżyli idą w generały!”

Szarża na Palcu Proroka trwała siedem minut. W siedem minut życie oddało ponad stu czterdziestu ludzi. Jednak ci, którzy dotarli na szczyt bastionu okryli się wieczną chwałą. Uratowali papieską flotę. Ocalili setki, tysiące marynarzy i żołnierzy z Kartiny, oraz papieskiego legata, a wraz z nim szansę na pokój w Tylosie. Wąska ścieżka na Palcu Proroka stała się drogą do grona wielkich tego świata – na skróty przez piekło.
Regimenty pułkownika Stanica, opóźnione nagłą zmianą koryta rzeki Tyr, nie zdążyły dokonać swojej krwawej roboty w stolicy. Gdy tylko potężne galeony z północy rzuciły kotwicę w porcie Kremor, wojna dobiegła końca. Nastał papieski pokój…

„Potem zaś czyści, w paradnych mundurach,
Galopem w wąwóz wielkiej polityki!
Gdzie w deszczu złota i kadzideł chmurach,
Pióra, miast armat, państw krzyżują szyki!”

… i zaczęło się papieskie śledztwo. Wiele pytań ciśnie się na język. Co właściwie zaszło w Tylosie? Jaki udział miały w tym mroczne siły magii? Dlaczego powstańcy, choć tak butni, stronili od walnej bitwy? Co stało się w Austin i dlaczego? Dlaczego Vincent de Parrier zmienił zdanie odnośnie papieskiej własności? Legat papieski, jego ekscelencja kardynał Gustav Halgrin będzie musiał znaleźć odpowiedzi, aby wydać sprawiedliwy osąd. Wielu zechce zapewne wykorzystać klimat poszukiwania prawdy, by zwrócić uwagę na inne pytania: Czy agaryjska okupacja jest uprawniona? Czy wolno niewolić drugiego człowieka w imię wojny z ciemnością? Każdy liczący się gracz zechce upiec własną pieczeń przy dogasającym wojennym płomieniu, ale do tego trzeba siły przebicia. A kto ma jej więcej niż słynni wybawcy papieskiego legata?
Jedno jest pewne – tumult w Tylosie zwrócił spojrzenie świata na ten zakątek Dominium, jego los ponownie zawisł na ostrzu noża. Czasem wszystkim czego potrzeba, aby zburzyć balans jest jedno słowo wojennego bohatera.

„Nie ten umiera, co właśnie umiera,
Lecz ten, co żyjąc, w martwej kroczy chwale!
Więc ci co zginęli poszli w bohatery,
Ci co przeżyli muszą walczyć dalej!”

Jacek Kaczmarski, Samosierra